الکترودهای گرافیتی
الکترودهای گرافیتی
یک پیشرفت بزرگ در سال ۱۹۲۴ با اختراع آند خودپز پیوسته توسط مهندس نروژی، کارل ویلهلم سودربرگ، حاصل شد. این نوآوری امکان ساخت سلولهای بزرگتر و جریانهای بالاتر را فراهم کرد و تا دهه ۱۹۵۰ بر صنعت غالب بود. با این حال، بازگشت آندهای پیشپخت—بهواسطه پیشرفت در قالبگیری ارتعاشی و خودکارسازی—نقطه عطفی محسوب میشد. تا دهه ۱۹۸۰، سلولهای دارای آند پیشپخت جریانهایی در محدوده ۲۸۰ تا ۳۵۰ کیلوآمپر را پشتیبانی میکردند و سیستمهای مدرن اکنون به ۵۰۰ کیلوآمپر رسیدهاند.
 
                                
 
	  
	 
	  
   
	  
	 
	  
     
    